Με αφορμή την ημέρα της Ποίησης, σήμερα 21 Μαρτίου, ας ακούσουμε τί είναι η ποίηση απο το στόμα μεγάλων ποιητών:
- Αναγνωστάκης: «Η Ποίηση δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να μιλήσουμε,/αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας», αλλά... και: «Δυο θαμποί προβολείς μες στην ομίχλη, ένα/ δελτάριο σε φίλους που λείπουν με τη μοναδική λέξη ζω».
-Βαγενά: «Το ποίημα είναι ένα νησί. Μπορείς να πας σ’ αυτό με πλοίο. Το ζήτημα είναι αν μπορείς να πας κολυμπώντας», αλλά και: «Ποίηση είναι γλώσσα εν στύσει» ή «Η ποίηση είναι η βαθύτερη μορφή ρεαλισμού» ή… «Ό,τι δεν είναι πρόζα είναι ποίηση».
- Βρεττάκος:«κατά βάθος η ποίηση / είναι μια ανθρώπινη καρδιά /φορτωμένη όλο τον κόσμο».
-Δημουλά: «Η ποίηση είναι από τα πιο επηρμένα μυστήρια, τα πιο αχανή, και μόνο ικανοποίηση στις παρομοιώσεις δίνεις αν πεις ότι είναι ένα μείγμα εύγεστων δηλητηρίων σε χρυσά δελεαστικά ποτήρια, ή ότι είναι ο πειρασμός, ο δαίμονας που μπαίνει ξαφνικά στο σώμα του κανονικού, προκαλώντας ένα σεληνιασμό γόνιμο ή ακόμα ότι είναι ένα είδος ευθανασίας των πραγμάτων που υποφέρουν μέσα μας είτε ως ανικανοποίητα είτε ως προδομένα».
-Ελύτης: « Αυτό είναι στο βάθος η ποίηση, η τέχνη να οδηγείσαι και να φτάνεις προς αυτό που σε υπερβαίνει, να γίνεσαι άνεμος για τον χαρταετό και χαρταετός για τον άνεμο, ακόμα κι όταν ουρανός δεν υπάρχει. Δεν παίζω με τα λόγια. Μιλώ για την κίνηση που ανακαλύπτει κανεί/ να σημειώνεται μέσα στη στιγμή, όταν καταφέρνει να την ανοίξει και να της δώσει διάρκεια». Αλλά και: «Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της υπερηφάνειας».
-Εμπειρίκος: «Η Ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου».
-Νίκος Καρούζος: «Ποτέ στ’ αλήθεια δεν το ’μαθα/ τι είναι τα ποιήματα./Είναι πληγώματα/ίν’ ομοιώματα/ φενάκη/ φρεναπάτη;/ Φρενάρισμα ίσως; /ταραχώδη κύματα; /τί είναι τα ποιήματα;/ Είν’ εκδορές απλά γδαρσίματα;/ είναι σκαψίματα;/ Είναι ιώδιο;/ Είναι φάρμακα;/ είναι γάζες επίδεσμοι/ παρηγόρια ή διαλείμματα;/ Πολλοί τα βαλσαμώνουν ως μηνύματα./Εγώ τα λέω ενθύμια φρίκης».
-Καρυωτάκης: «Μας διώχνουνε τα πράγματα κι η ποίηση/ είναι το καταφύγιο που φθονούμε».
-Λειβαδίτης: «Η ποίηση είναι ένα αίνιγμα από συνηθισμένα λόγια» Αλλά και: «… ένα παιχνίδι / που τα χάνεις όλα/ για να κερδίσεις ίσως / ένα άπιαστο αστέρι».
-Παυλόπουλος: «Μια πόρτα ανοιχτή, για την οποία αιώνες τώρα/φτιάχνονται ατέλειωτες αρμαθιές αντικλείδια».
-Σαραντάρης: «Η ποίηση είναι / εκείνος ο εαυτός μας/ που δεν κοιμάται ποτέ»
-Σαχτούρης: «Λανθάνουσα κοινή ανθρώπινη ανάγκη για ουρανό».
-Σεφέρης: «Η Ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα», «Το χρυσό δίχτυ,/ όπου τα πράγματα σπαρταρούν/ σαν ψάρια» και «Είναι πολλά παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας».
-Σινόπουλος: « Πίσω από την καθημερινή κόλαση των λέξεων/ τα ποιήματα ανασαίνουν ζωντανά και το καθαρό/ τους νόημα καθρεφτίζει παντού μια φανταστική ευτυχία,/ που ποτέ δε θα πυρπολυθεί».
-Σικελιανός: «Μπροστάρηδες είναι οι Ποιητές κι αλίμονό τους αν δεν είναι».
-Piτσoς: «Ένας Ποιητής δίνει το παρών στο πρώτο κάλεσμα της εποχής του/ είναι εργάτης στο πόστο του, ένας στρατιώτης στη βάρδια του/ ένας υπεύθυνος στρατηγός μπροστά στις δημοκρατικές στρατιές των στίχων του». Αλλά και: «Ένα σωστό ποίημα όμως ποτέ δεν καθυστερεί/ σε μια γωνιά του ρεμβασμού./ Είναι πάντα στην ώρα του, λέει παρών/ στο πρώτο κάλεσμα της εποχής του».
-Παλαμάς: «Είμαι καλλιτέχνης του καιρού και του γένους μου… Χίλιες χρυσές λιανοκάμωτες αλυσίδες με δένoυνε με την πραγματικότητα».
-Καβάφης:
«Δοκιμές, εν φαντασία και λόγω, νάρκης του άλγους»
«Τα φάρμακά σου φέρε τέχνη της ποιήσεως,
που κάμνουνε -για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή»
- Αναγνωστάκης: «Η Ποίηση δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να μιλήσουμε,/αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας», αλλά... και: «Δυο θαμποί προβολείς μες στην ομίχλη, ένα/ δελτάριο σε φίλους που λείπουν με τη μοναδική λέξη ζω».
-Βαγενά: «Το ποίημα είναι ένα νησί. Μπορείς να πας σ’ αυτό με πλοίο. Το ζήτημα είναι αν μπορείς να πας κολυμπώντας», αλλά και: «Ποίηση είναι γλώσσα εν στύσει» ή «Η ποίηση είναι η βαθύτερη μορφή ρεαλισμού» ή… «Ό,τι δεν είναι πρόζα είναι ποίηση».
- Βρεττάκος:«κατά βάθος η ποίηση / είναι μια ανθρώπινη καρδιά /φορτωμένη όλο τον κόσμο».
-Δημουλά: «Η ποίηση είναι από τα πιο επηρμένα μυστήρια, τα πιο αχανή, και μόνο ικανοποίηση στις παρομοιώσεις δίνεις αν πεις ότι είναι ένα μείγμα εύγεστων δηλητηρίων σε χρυσά δελεαστικά ποτήρια, ή ότι είναι ο πειρασμός, ο δαίμονας που μπαίνει ξαφνικά στο σώμα του κανονικού, προκαλώντας ένα σεληνιασμό γόνιμο ή ακόμα ότι είναι ένα είδος ευθανασίας των πραγμάτων που υποφέρουν μέσα μας είτε ως ανικανοποίητα είτε ως προδομένα».
-Ελύτης: « Αυτό είναι στο βάθος η ποίηση, η τέχνη να οδηγείσαι και να φτάνεις προς αυτό που σε υπερβαίνει, να γίνεσαι άνεμος για τον χαρταετό και χαρταετός για τον άνεμο, ακόμα κι όταν ουρανός δεν υπάρχει. Δεν παίζω με τα λόγια. Μιλώ για την κίνηση που ανακαλύπτει κανεί/ να σημειώνεται μέσα στη στιγμή, όταν καταφέρνει να την ανοίξει και να της δώσει διάρκεια». Αλλά και: «Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της υπερηφάνειας».
-Εμπειρίκος: «Η Ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου».
-Νίκος Καρούζος: «Ποτέ στ’ αλήθεια δεν το ’μαθα/ τι είναι τα ποιήματα./Είναι πληγώματα/ίν’ ομοιώματα/ φενάκη/ φρεναπάτη;/ Φρενάρισμα ίσως; /ταραχώδη κύματα; /τί είναι τα ποιήματα;/ Είν’ εκδορές απλά γδαρσίματα;/ είναι σκαψίματα;/ Είναι ιώδιο;/ Είναι φάρμακα;/ είναι γάζες επίδεσμοι/ παρηγόρια ή διαλείμματα;/ Πολλοί τα βαλσαμώνουν ως μηνύματα./Εγώ τα λέω ενθύμια φρίκης».
-Καρυωτάκης: «Μας διώχνουνε τα πράγματα κι η ποίηση/ είναι το καταφύγιο που φθονούμε».
-Λειβαδίτης: «Η ποίηση είναι ένα αίνιγμα από συνηθισμένα λόγια» Αλλά και: «… ένα παιχνίδι / που τα χάνεις όλα/ για να κερδίσεις ίσως / ένα άπιαστο αστέρι».
-Παυλόπουλος: «Μια πόρτα ανοιχτή, για την οποία αιώνες τώρα/φτιάχνονται ατέλειωτες αρμαθιές αντικλείδια».
-Σαραντάρης: «Η ποίηση είναι / εκείνος ο εαυτός μας/ που δεν κοιμάται ποτέ»
-Σαχτούρης: «Λανθάνουσα κοινή ανθρώπινη ανάγκη για ουρανό».
-Σεφέρης: «Η Ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα», «Το χρυσό δίχτυ,/ όπου τα πράγματα σπαρταρούν/ σαν ψάρια» και «Είναι πολλά παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας».
-Σινόπουλος: « Πίσω από την καθημερινή κόλαση των λέξεων/ τα ποιήματα ανασαίνουν ζωντανά και το καθαρό/ τους νόημα καθρεφτίζει παντού μια φανταστική ευτυχία,/ που ποτέ δε θα πυρπολυθεί».
-Σικελιανός: «Μπροστάρηδες είναι οι Ποιητές κι αλίμονό τους αν δεν είναι».
-Piτσoς: «Ένας Ποιητής δίνει το παρών στο πρώτο κάλεσμα της εποχής του/ είναι εργάτης στο πόστο του, ένας στρατιώτης στη βάρδια του/ ένας υπεύθυνος στρατηγός μπροστά στις δημοκρατικές στρατιές των στίχων του». Αλλά και: «Ένα σωστό ποίημα όμως ποτέ δεν καθυστερεί/ σε μια γωνιά του ρεμβασμού./ Είναι πάντα στην ώρα του, λέει παρών/ στο πρώτο κάλεσμα της εποχής του».
-Παλαμάς: «Είμαι καλλιτέχνης του καιρού και του γένους μου… Χίλιες χρυσές λιανοκάμωτες αλυσίδες με δένoυνε με την πραγματικότητα».
-Καβάφης:
«Δοκιμές, εν φαντασία και λόγω, νάρκης του άλγους»
«Τα φάρμακά σου φέρε τέχνη της ποιήσεως,
που κάμνουνε -για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή»
2 σχόλια:
Τι πανέμορφη συλλογή που ετοίμασες,voulaki!! :)
Να'σαι καλά Θαλασσινέ μου..!
Καλή σου μέρα!
(και είναι τόσο όμορφα όλα στην πλάση σήμερα.. Υπάρχει ένας Ποιητής, αξεπέραστος..! :-)
Δημοσίευση σχολίου