Μίλα μου σαν την βροχή...

ΑΝΤΡΑΣ : Μίλα μου σαν τη βροχή -- κι άσε με να ακούω ..

Πάει τόσος καιρός από τότε που ισοπεδώναμε ο ένας τον άλλον ..

Μίλα μου σαν τη βροχή κι εγώ θα ξαπλώσω εδώ και θα σ'ακούω...

ΓΥΝΑΙΚΑ :Θέλω να φύγω μακριά .... Μόνη! Θα μείνω σε ένα μικρό ξενοδοχείο κοντά στην ακτή μ'ένα ψεύτικο όνομα... Το δωμάτιο θα είναι σκοτεινό και κρύο ...και παντού θα ακούγεται ο ψίθυρος της ...

ΑΝΤΡΑΣ : Της βροχής ;

ΓΥΝΑΙΚΑ :Ναι . Της βροχής... Τα παράθυρα θα είναι ψηλά με μακριά μπλέ παντζούρια..Θα είναι η εποχή της βροχής..! Η ζωή μου θα είναι σαν το δωμάτιο μου... Κρύα... και σκοτεινή ... και γεμάτη από τους ψιθύρους της...

ΑΝΤΡΑΣ :Της βροχής.....

ΓΥΝΑΙΚΑ :...Θα έχω ένα μεγάλο δωμάτιο με παντζούρια στα παράθυρά του ... Θα είναι μια εποχή μόνο βροχής, βροχής,βροχής ... δεν θα με πειράζει να ακούω μονάχα τη βροχή...Θα είμαι τόσο ήσυχη ... Δεν θα έχω πια φίλους. Ούτε καν οποιαδήποτε συνάντηση...

Και μια μέρα θα κοιτάξω στον καθρέφτη και θα δω ότι τα μαλλιά μου έχουν αρχίσει να γίνονται γκρίζα... Θα ξαφνιαστώ λιγάκι αλλά δεν θα με πειράζει καθόλου.

Θα είμαι χαρούμενη που ο χρόνος για μένα πέρασε τόσο εύκολα....

Θα αποκοιμιέμαι με ένα βιβλίο ξεχασμένο ακόμη στα χέρια μου και έξω ... θα βρέχει ...

Θα ξυπνάω μονάχα για να ακούσω τη βροχή ... και έπειτα θα παραδίνομαι ξανά στον Μορφέα ...Θα'ναι μια βροχερή εποχή...Βροχερή.. βροχερή..Βροχερή...

Και μια μέρα...

Θα κοιτάξω στον καθρέφτη και θα δω ότι τα μαλλιά μου έχουν γίνει λευκά... Λευκά... απόλυτα λευκά...Λευκά σαν τους αφρούς των κυμάτων..

Τα χέρια μου θα ψαύσουν όλο μου το κορμί και θα νιώσω πόσο απίστευτα ελαφριά και λεπτή έχω γίνει ... Ω θεέ μου πόσο λεπτή θα έχω γίνει ... Σχεδόν διαφανής... Ελάχιστα αληθινή πια ...

ΑΝΤΡΑΣ :Μωρό μου ... έλα πίσω στο κρεβάτι μας.

ΓΥΝΑΙΚΑ :Όλο και πιο λεπτή, όλο και πιο λεπτή, όλο και πιο λεπτή, όλο και πιο λεπτή....! Ώσπου τελικά δεν θα έχω καθόλου σώμα.. και ο άνεμος θα με σηκώσει ψηλά και μέσα στα κρύα λευκά του χέρια θα με πάρει μακριά......

ΑΝΤΡΑΣ : (πιέζει τα χείλη του στο λαιμό της)Έλα πίσω στο κρεβάτι μαζί μου !

ΓΥΝΑΙΚΑ :Θέλω να φύγω, θέλω να φύγω μακριά ...

(την ελευθερώνει κι εκείνη διασχίζει το δωμάτιο μέσα σε αναφυλλητά που δεν μπορεί να ελέγξει ... Εκείνος αφήνει έναν στεναγμό και ανοίγει το παράθυρο, το φως πίσω του τρεμοσβήνει, η βροχή όλο και δυναμώνει... τελικά εκείνη του λέει απαλά: )

Έλα στο κρεβάτι μας . Έλα πίσω στο κρεβάτι μας... Μωρό μου ...

Tennessee Williams