Τα νεκρά φύλλα

Ω! Θα ήθελα τόσο να θυμάσαι

τις ευτυχισμένες μέρες που ήμασταν φίλοι...

Βλέπεις, δεν έχω ξεχάσει ...

Τα νεκρά φύλλα μαζεμένα στο φτυάρι,

Οι αναμνήσεις κι οι θλίψεις επίσης

Και ο βόρειος άνεμος τις παρασύρει

Στην κρύα νύχτα της λήθης.

Βλέπεις, δεν έχω ξεχάσει

Το τραγούδι που μου τραγουδούσες.

Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει.

Εσύ, μ' αγαπούσες κι εγώ σ' αγαπούσα

Και ζούσαμε οι δυο μαζί,

Εσύ, μ' αγαπούσες κι εγώ σ' αγαπούσα.

Αλλά η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται,

Πολύ γλυκά, χωρίς να κάνει θόρυβο...

Τα νεκρά φύλλα μαζεμένα στο φτυάρι,

Οι αναμνήσεις κι οι θλίψεις επίσης

Αλλά η αγάπη μου σιωπηλή και πιστή

Χαμογελά πάντα και ευχαριστεί τη ζωή.

Σ' αγαπούσα τόσο πολύ...

Πώς θες να σε ξεχάσω;

.......

Και το τραγούδι που τραγουδούσες,

Πάντα, πάντα θα το ακούω.... !

Jacques Prévert